Yazar: Faruk ÜNAL

“Into The Wild” Türkiye – İzmir

Faruk ÜNAL Tüm Vagonlar , , , ,

16.06.16

Ilıca sahilinde uyandık. Alaçatı’ya yürüdük, buradaki sokaklar ve evlerin yapısı estetik, göze hitap ediyor. Burada biraz vakit geçirdikten sonra çantaların tamiri ve dinlenme için Bornova’ya geçtik.

Alaçatı için Notlar:

  • İşletmeler olması gerkekenden çok daha pahalı. Bunun sebebi kira ve vergi gibi giderlerin fazla olması olabilir. Bu sebeple yiyecek ihtiyacı için yanınıza bir şeyler almanız daha iyi olacaktır.
  • Sanırım estetik görüntüyü bozmamak için işletme camlarına fiyat içeren herhangi bir yazı yazmamışlar, ben iyi niyetli düşündüğüm için bunu görüntü kirliliği ile bağdaştırıyorum ancak böyle değilse muhtemelen pahalı 🙂 İşletmelerin çoğu da küresel marka olan işletmelerdi.

17.06.16

Kalemlik Kamp Alanı için hazırlık yapmıştık ancak, telefon ile yetkili kişiye ulaştığımızda bizlere söylediği fiyat tablosunun abartılmış olması, Okumaya Devam Et →

Kölelik için Mücadele Veren Kız(!)

Faruk ÜNAL Kütüphane Vagonu, Tüm Vagonlar , , , ,

“Kırmızı Başlıklı Kız” gibi oldu Başlıkta “Kadın” sözcüğünü bilinçli olarak kullanmadım, özellikle bu ayrımı önemseyen kitleye göre herkes kadın olamıyor, ne yazık. Şimdi lafzi tartışmalara girmeden konuya giriş yapayım. Yaşadığım olaydan bahsetmek istiyorum:

Bugün bir uçak seyahati yaptım, havaalanına biraz erken gittim ve etrafı incelerken bir şey farkettim: “Çevremdeki tüm kızların elinde telefon var, bir tane istisna olmaksızın!”. Olabilir! Belki yola çıktığını haber veriyor, önemli bir görüşmesi var, takip ettiği konular hakkında yazılar okuyor()…  Bugün teknik birşey okumayacağım diye yola çıkmama rağmen otobüste canım sıkıldığı için yanımdaki tek kitabı okumuştum o yüzden havaalanında mağazaları gezerek vakit geçirmeyi düşünmüştüm. D&R’ye giriyorum, özçekim yapan bir kız(!), zaten bir tane kız var O da mağazanın önünde özçekim yapıyor; bekleme salonuna geçip oturuyorum, bir kızla 40 dakika yanyana oturuyoruz, sadece Whatsapp kullanıyor; uçağa giriş için kapılar açılıyor, yine bir özçekim sırası oluşuyor; neden bu her adımı birilerine gösterme çabaları? Kim için, ne için? Starbucks’a bakıyorum kızlar kahve içmekten çok poz vermekle meşgul… Herkes birbirine benziyor, neredeyse herkesin kokusu aynı, yüzü aynı, kıyafeti aynı belki birkaç renk oynamış… E peki erkekler de aynı değil mi? Erkekler kimin umrunda, erkek en fazla yakın arkadaşını değiştirir; kadın toplumu değiştirir…
Okumaya Devam Et →

Sosyal(!) Medya ve Mahremiyet

Faruk ÜNAL Tüm Vagonlar , , , , ,

Facebook, WhatsApp, Instagram, (…) kullanıyorsanız bu yazıyı okumanız gerektiğini düşünüyorum -tabi ki önce bu yazı, daha sonra araştıracağınız diğer yazılar-. Bu yazı özgürlük, mahremiyet ve sosyal medya ilişkisi üzerine derlenmiş birkaç yazıdan oluşacak. Masum görünen sosyal(!) medya uygulamaları/siteleri bizi nasıl izliyor, nasıl pazarlıyor bunu birlikte inceleyeceğiz. Okumaya vakti olmayanları düşünerek genel bir giriş paragrafı yazmaya karar verdim, giriş paragrafından sonra detayları içeren paragraflar ve sonuç olarak tavsiyeler paragrafı olacak; vakti olmayanlar sadece giriş ve sonuç paragraflarını konuyu daha sonra araştırmak üzere şimdilik fikir olsun amacıyla okuyabilirler.

Sosyal(!) Medyayının Mahremiyetimize Saygısı Ne?

Bu sitelerin/uygulamarın gelirlerini hiç incelediniz mi? Facebook gelirlerini araştırırken şöyle bir başlığa denk geldim: Facebook’taki her hesap Zuckerberg’e 9 dolar kazandırdı! Biz ücretsiz üye oluyoruz, ödeme de yapmıyoruz, nasıl para kazanıyor bu sosyal medya? Öyle değil mi? Başlığa bakın her hesap için gelir elde ediliyor. Her yeni üyeliğin tek ortak noktası: Okumadan işaretlenen “Okudum, kabul ediyorum.” seçeneği. Okumadan kabul ettiğimiz o uzun sözleşmede, kişisel verilerimizin işleneceği, cihazlarımızın izleneceği ve ayrıca bu toplanan verilerin ortaklarla paylaşılabileceği yazıyor. “Benim saklayacak bir şeyim yok, ne alıyorlarsa alsınlar.” derken bir daha düşünün: Bizden aldıkları ne varsa, onları en zenginler listesine çıkardı. Siz bile değerinizin farkında değilsiniz, onların farkında olduğu kadar… Evliliğiniz, ilişkileriniz, yıl dönümleriniz, etnik kökeniniz, konumunuz, takip ettiğiniz diziler/filmler/oyunlar, kredi kartı kullanımınız, kullandığınız makyaj malzemeleri, para harcadığınız tüm ürünler, aracınızın markası ve modeli ve daha birçok ciddi bilginizi “Okudum ve kabul ediyorum” diyerek birçok firmayla paylaştınız! Okumaya Devam Et →

Felatun Bey ile Rakım Efendi, Gizem, Ben

Faruk ÜNAL Sergi Vagonu , ,

Başlığa “Tahsin Müdür(Behzat Ç.)” de ekleyelim, O da var  Ayrıca bizi de Rakım Efendi’nin yanına koydum, aslında hiç başlamadan biter oyun da neyse hadi devam edelim 

İlk tiyatro yazımı yazıyorum, tamamen acemi bir yazı olacağını söylemek istiyorum en baştan, çünkü sinemaya gitmediğim gibi tiyatroya da gitmiyorum. Bu konuda kendime çok kızıyorum, her defasında tiyatroyu takip etme kararı alıp uygulayamıyorum. Bir de buraya yazarak karar vereyim, belki faydası olur düzenli takip ederim tiyatroyu  Ha bu arada yazı tiyatro eleştirisi falan olmayacak, öyle günlük gibi

Önce Gizem’den bahsedeyim, O’nu tanıyın… Birlikteyken dolu dolu vakit geçirdiğimiz, güldüğümüz, eğlendiğimiz ve defalarca dünyayı kurtarma hayalleri kurduğumuz günlerin kahramanı; bir arkadaş, bir dost, bir kardeş…(Burada bu kadar betimleme yeter hem değerli şeyler her yerde konuşulmaz, özü bizde kalsın )

Geçen hafta ders arasında bir arkadaşım tiyatroya gittiğinden bahsedince “ulan bee, ben de gideyim bir ara” diyorum, iki gün sonra telefonuma mesaj geliyor “Salı günü tiyatroya gidiyoruz, itiraz istemiyorum.” ve mesajlaşma devam ediyor gideceğimiz oyun, ders arasında konuştuğumuz çocuğun gittiği oyun..  Okumaya Devam Et →

Uzayın Fotoğrafını Çekmek

Faruk ÜNAL Kütüphane Vagonu , , ,

Her zamanki gibi bu hafta da okulun sıkıcı “Seminer” dersine girecektim, her hafta biri veya birileri geliyor oturdukları yerde slayt izlettirip gidiyordu bu yüzden girmeyi hiç istemiyordum, ama bu kez konuşmacı ilgimi çekmişti: Tubitak UZAY’dan Egemen İmre… Vay be ilk defa okul ilgimi çekmişti, okulda birileri UZAY diyecekti, şaşırmıştım. Tabi ki hemen koyvermedim kendimi, “ya beklediğim gibi olmazsa” diye bilgisayarımı alıp girdim seminer salonuna, baktım sıkıcı gidiyor, play a game 

Salona girdim, vay be o da neydi… Konuşmacı gezinerek dinleyicilere sorular soruyor, espri yapıyor, o kadar rahat ki. Ulan bu adam dinlenir dedim, kapattım bilgisayarı dinlemeye koyuldum.

“Uzay istasyonu gören var mı?” diye soruyor…

Tabi ki herkes boş boş bakıyor, nereden görecektik, “Hiç denediniz mi gözlemlemeyi?” dedi. Hiç denememiştim, o kadar meraklıyım astronomiye, ancak merak edip de uzayı nasıl gözlemlerim diye araştırmamıştım, kızdım kendime. “E nasıl gözlemleyebiliriz ki..” diye düşünürken konuşmacıdan kopmuşum, Okumaya Devam Et →